ಸುತ್ತ ಕಿಕ್ಕಿರಿದಿರೆ ಬೇಡವೆಂಬಾಗ,
ಸನಿಹವಾರು ಇಲ್ಲ ಬೇಕೆನ್ನುವಾಗ
ಹಗಲಿರುಳು ಕಳೆಯುತಿರೆ ಸರಾಗ
ಒಂಟಿಯಾಗಿದೆಯೆನ್ನ ಮೌನರಾಗ
ಒಳದನಿ ಕುಗ್ಗಿ ಅಡಗುತಿರುವಾಗ
ಛಂಗನೆದುರು ಹಾರಿದೆ ನೀನಾಗ!
ಬೆರಗಾಗಿ ಅರೆಕ್ಷಣ ನೋಡಲಾಗ,
ನನ ರೂಪ ನೀ ತಾಳಿ ನಲಿವಾಗ!
ಈ ಮುನಿಸನರಿಯಬಲ್ಲೆ ನಾನೀಗ
ಮರೆತಿದ್ದೆ ನಾ ಸುಖದಿ ಮೆರೆದಾಗ
ನಿನ್ನ ನೆನಪಿಲ್ಲ ಕೊರಗಿ ಬಿಕ್ಕುವಾಗ
ಬಳಿಯೇ ನಿಂದು ಸವರಿದ್ದೆಯಾಗ!
ಅರಿತೆನಿಂದು ಅಂತರಾತ್ಮದ ಕೂಗ,
ಕ್ಷಣಿಕ, ಚಿರವಲ್ಲ ಜಗದಿ ಅನುರಾಗ,
ನನಗೆ ನಾನೇ ಅಂತರಂಗದ ಸಂಗ,
ಭವಸಾಗರವ ದಾಟಿಸುವ ಅಂಬಿಗ!
very nice
ReplyDeleteThis comment has been removed by the author.
ReplyDeletevery logical, narrative-like writing
ReplyDeleteಅಂತರಂಗದ ಶಕ್ತಿಯ ನಂಬಿಕೊಂಡವರಿಗಿಲ್ಲ ಸೋಲುವ ಭಯ. ಹೊರ ಅನುರಾಗಗಳು ಕ್ಷಣಿಕಾನಂದಗಳಷ್ಟೇ ಬರಿಯ ಸೋಗು!
ReplyDelete